“Onze eerste auto was een Commer, een kleine bestelauto.”
Voor elke rekening kreeg ik een dubbeltje.
In verhaal 54 heb je deel 1 van de ‘Herinneringen van Jeroen Brok’ kunnen lezen. Vandaag deel twee en vrijdag deel drie.
In de werkplaats werden de voorbereidingen getroffen om tapijt bij een klant te leggen. Een lange spijkerpaal werd dan op schragen gelegd en de banen sisal- of kokostapijt werden er op vastgespijkerd zodat de banen makkelijk aan elkaar genaaid konden worden. Dit alles was natuurlijk handwerk en werd met kromme naalden uitgevoerd. Soms werd dit ook in de avonduren gedaan na de gewone werkdag. Ook veel kokoslopers werden met de hand omgeboord.
De winkel was tussen de middag gesloten en het personeel vermaakte zich na de lunch met een balletje trappen in de gang. Mijn moeder verzorgde dagelijks koffie en thee voor iedereen.
Na zes uur ging ik vaak naar mijn vader die nog op kantoor zat en mocht ik de kassa tellen en als er weer rekeningen waren getypt mocht ik er een aantal met de fiets bezorgen. Voor elke rekening kreeg ik een dubbeltje. Het spaarde een duurdere postzegel uit en mijn spaarpot werd gevuld.
Op het eind van de maand was het betaaldag en maakte hij op kantoor de loonzakjes klaar, dan mocht je hem niet storen (het salaris werd toen nog contant uitbetaald!).
De meubels werden bezorgd met de bakfiets en de woningstoffeerders gingen op de fiets of brommer naar de klanten. Onze eerste auto was een Commer, een kleine bestelauto. De eerste grote bestelbus was een Volkswagen met een verhoogd dak. Iedereen was super trots, een bestelbus met de naam Frans Brok erop! De bakfiets en de oude kassa kreeg Thijm de Boer mee die besloten had in Borne voor zichzelf te beginnen.
De zondag was voor het gezin, wel eerst naar de mis in de Lambertuskerk natuurlijk. Daar zaten alle katholieke ondernemers van de binnenstad. De meesten woonden toen nog boven de winkel. Daarna gingen we ontbijten en een autoritje naar het Lutterzand of Duitsland maken. Soms zaten wij al klaar in de auto en zag mijn vader mensen voor de etalage staan. Hij knoopte een gesprek aan en nam ze mee de winkel in. We wisten dan al dat het autoritje niet door zou gaan.
Ik werd er ook op uitgestuurd om boodschappen te doen voor de winkel, sigaren en sigaretten halen bij Boekelder aan de Weemenstraat. Het was toen gebruikelijk om aan klanten die contant de rekening kwamen betalen een sigaar of sigaret aan te bieden.
Vader liet zich wel eens ontvallen dat hij spijt had dat hij geen kelder had laten bouwen aan de Drienerstraat in 1956. Vandaar dat het magazijn en later de tapijtzaak aan de Wetstraat beschikken over een grote kelder.
Maak nu een afspraak bij een van onze adviseurs: Afspraak maken